Zaman başdöndürücü bir hızla geçiyor. Geçen sene bu ayda kalmışım ben oysa. Son doktor kontrollerine gittiğim, dışarıya elimi kolumu sallaya sallaya çıkabildiğim son günlerde. Elif şimdi 11 aylık ve ben tüm zamanımı ona adamışım bile.
Zaman oyunlar oynuyor bana. Bazen saatlerin, bazen günlerin nasıl geçtiğini anlayamıyorum. Bazen seneler birbirine karışıyor.
Gece, tam tersine uzun. Bereketli. Dayanabildiğim zamanlarda sessizlikte kendimi dinlemek güzel. Eski ben olmak güzel. Her gece kararlar alıp, planlar yapıp, notlar hazırlayıp ertesi sabah hiçbirini hatırlamamak güzel :). Hatırlasam bile yapamamak, ertesi gün için hazırladığım bir listeyi 1 haftada yapamadığımı görmek daha da güzel. O bir haftanın nasıl geçtiğini anlamamak ise şahane.
Sanırım zaman oyun oynuyor benle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder