Tembelliğimin son haddindeyim.
Son bir aydır her gün kafamda yazılar yazıyorum bloguma. Konular, fotoğraflar, her şey tamam. O kadar gerçekçi ki, "yazmışım kadar" oluyor.
Kahvemi sabahın ıssız saatlerinde içerken, serin ve temiz hava dibimdeki pencerenin tüllerini havalandırırken, bir neşe kapladı içimi. An o andır, başlamak lazım tekrar.
Tüm iyi niyetimle....